چقدر بلند سکوت مى کنى که من ، پردهٔ گوش حوصله ام پاره مى شود ! کمى غزل برایت مى ریزم کمى براى خودم تو مزمزه مى کنى دوباره و من زمزمه مى کنم: تو ، طعم داغِ برهنه ترین شب غزلوارى من ، رقص پاى لبم را بر روى...
تو که از شهرمان رفتی، جهانگردی رونق گرفت؛ دنیا هم دور خودش میگشت به دنبال تو ....
دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی !
دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من
خوب ترینم دخترم آمدنت آغاز عاشقانه های من شد خانه ام با نور تو روشن شد و رونق گرفت
گل دخترم تو بهانه زندگی منی چشمانت دریا و عطر تنت، چون عطر بهار نارنج با تو دانستم زندگی زیباست با تو دانستم معنای مادر بودن و پدر شدن را عاشق شدن را آمدنت آغاز عاشقانه‌های ما شد خانه‌ام با نور تو روشن شد و رونق گرفت آرامشِ جانم شدی...
عشق بهانه ی آغاز بود آغاز قشنگترین صبحدمان زندگی عشق بهانه ی سبز با هم زیستن بود و اینک وصال… بارش خوشبختی است بر آشیان عاشق ترین دستها رونق بهاری ترین ثانیه های زندگی ما باشید
