شعر زنانه

«کتابِ بی‌پایانِ عشق»

موهای زن،
نه تنها برای مردش،
که برای جهان،
رازِ بی‌پایانِ عشق‌اند؛

هر تار،
رودی‌ست که به دریا می‌ریزد،
هر عطر،
یادگاری‌ست از بهار جاودان.

شانه زدنش،
بافتن نیست،
پرواز است؛
و مرد،
در میانِ زلف،
خود را گم می‌کند
تا دوباره
خود را بیابد.

هر موجِ...

زن بودنم،
هزار شاخه گل خواهد داد،
با هر نگاه مهربانش...

زن، ریشه‌ی زمین، آواز آسمان

زن، تنها یک واژه نیست…
نام دیگر زندگی‌ست، جاری در نبض جهان، در تپش قلب تاریخ.
زمین، بی او بی‌حاصل است، آسمان بی او بی‌ستاره.

زن، نغمه‌ای‌ست که لالایی‌هایش خواب را به جان جهان می‌بخشد،
و فریادش دیوارهای خاموشی را فرو می‌ریزد.

او، در میان...