داغی ست که باغبان به چشمش دیده یک دشت پر از لاله به خون غلطیده در علقمه گل کاشته ساقی حرم از عطر گلش بوی خدا پیچیده اعظم کلیابی بانوی کاشانی
توسل به دو دست شفا امروز روز توسّل ما بر دو دست توست در عشق حرف اوّل دفتر دو دست توست تا مشک خالی تو شود پر ز اشک ما رزق تمام گریه کنان بر دو دست توست ای دست انبیاء و ملائک دخیلتان باب المراد تا خود محشر دو...
هرچه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر از آن پشیمانیم /ما از تو به غیر تو نداریم تمنا حلوا به کسی ده که محبت نچشیده /صد بار اگر علقمه را فتح کنم هر بار دوباره تشنه برمیگردم/ کس پیش تو دم ز زور بازو نزند کو آنکه مقابل او...
کنار علقمه شلوغه، حسین تنها بین لشکر رو دامنش گرفته ارباب، سر شکسته ی برادر امیر لشکرم بلند شو، بی تو کجا برم بلند شو پاشو ببین که بی حیا ها، دارن میرن حرم بلند شو سر مگه با تبر شکسته، چیشد که اینقدر شکسته دست تو از بدن جدا...
