متن فاطمه مصطفائی

گفتی با اردیبهشت می آیم

اردیبهشت گذشت بهار هم گذشت،

تو نیامدی

گفتی تابستان، تابستان هم گذشت نیامدی

گفتی پاییز، میایم، میایم تا پیاده روهای ولیعصر را عاشقانه قدم بزنیم

زیر نم نم باران پاییزی

پاییز گذشت تو نیامدی،

دیگر به من وعده ی زمستان را نده بیا، بی هوا...

از نور به روشنی، از سایه به تاریکی، از بامداد به سپیده، میرسم
تنها از توست که بازهم به تو میرسم
تو مرکز پرگارِ عالمی و من دایره ای که دیوانه وار به دور تو میگردد

دلتنگ که می شوم
شیشه های پنجره هم
در مهی بغض آلود
پنهان می شوند
شاید پنجره هم
می داند، دنیا
بدون تو دیدنی نیست
دل تنگ که میشوم،
برف، جای باران را می گیرد
طوفان، جای نسیم
تو چه میشناسی؟ دلتنگی را
دلتنگی، رنگ نیست که ببینی
دلتنگی گاه...