متن فصل دلتنگی

.
بهانه‌ات گریه‌ی پاییز است
و من تمام این فصل
آلوده‌ی بغض پنجره‌‌ام

بهانه‌ات گریه‌ی پاییز است
و من تمام این فصل
آلوده‌ی بغض پنجره‌‌ام

در آخرین دیدار،
تو رفتی...
و من،
در سکوت نگاهت،
جا ماندم.

باد،
موهایت را به رقص درآورد،
و من،
با هر موج،
دریاتر شدم.

تو گفتی:
«باید بروم...»
و من،
نگفتم:
«بمان...»

فقط نگاهت را قاب گرفتم،
در قاب دل،
در قاب خاطره،
در قاب همیشه.

و حالا،
هر...

و پاییز...
شروع یک فـصل جـבیـבے از בلتنگے ایست.