متن وطن دوستی

من از نسیمی که روی کوه‌های ایران می‌وزد جان می‌گیرم!
از غبار خاکش، شعر می‌سازم
و از صدای خواهران و برادرانم امید!
میهن من قصه‌ای‌ست که در چشمان مادرم جاری‌ست
و در خنده‌ی کودکان سرزمینم ادامه دارد
نه تاریخ کهنه‌اش مرا عاشق کرده
نه آوازه‌ی بلندش در جهان
بلکه این...

دنیا محل زندگی همه مردم جهان است و ما تنها به قسمتی کوچک از آن به نام وطن دل بسته ایم.

یکی از دل مشغولی هایی که خداوند به انسان عطا می کند، عشق به وطن است.

وطن تنها میراثی است که هرگز نمی توان آن را خرج کرد، هدیه داد و یا فروخت.