تلخی نبودنت را این شب ها با یادت شیرین می کنم.
غصه هایت را به برگ های درختان آویزان کن چند روز دیگر می ریزد!
من زنی هستم... که تو دوستش داری... و این چیز کمی نیست...!
گفتی خداحافظ ولی، تنهاییَم حافظ نخواهد...
