متن هادی قنبر زاده

غصه هایت را به برگ های درختان آویزان کن
چند روز دیگر می ریزد!

شهریور یعنی ؛ نه
شهریور یک هزار و سیصد و -نمی گویم چند -
یعنی باران یک دفعه ای بی چتر
یعنی بوی شالیزار نیم سوخته و
هوا ی دم کرده خزر با ماسه های خیس
یعنی
بی وقفه دوستت_دارم بی امان زیبا !

دلم هوای چای دست های تو را کرد
یک استکان پر رنگ
چای دست های تو
خوب می داند
آدم چه مرگش می شود زیبا !

من آبان ام
مغرور و دلفریب
زودرنج و مهربان
شعری شبیه برگ خزان دلتنگ
چون مخمل بهار قشنگ!

سلام بابا، خوبی؟ وقتی می گویم بابا یادم می رود چند سالم شده میشوم کودکی که مدام سراغ بابا جان ش را می گیرد خواستم بگویم اگر بودی تازه ۶۹ سال میشدی حتماً کمی پیر و خوش تیپ تر... دیدم تو که نرفته ای جایی همین دور و برها داری...

پنجره را باز کردم
بوی تو داشت می رقصید
حالا
هزارسالی می شود
از باد می پرسم
پس کی به خانه برمی گردیم!

سلام مهرِ بی مدرسه
سلام پاییز ِماسک آلود بی برگی
سلام_زندگی
_ ما که هنوز زنده ایم لعنتی پس تو کجا رفتی؟

در کدامین خلقتم
درخت بوده ام
در مسیر خنده های تو زیبا
به پشت پنجره که می رسد پاییز
جای زخمی ناسور
تیر می کشد مدام !

حتما اشتباهی رخ داده
شهریور مال پاییز است
اسفند بوی بهار می دهد و
پول برق خرداد از تابستان بیشتر
وتو
زمین برای تو کوچک است !

تمام جاده های جهان می روند
بخانه برنمی گردد
مسافری که
دل به جاده سپرده است !

یک بار آنقدر خوابم برد
دیر جنبیده بودم خاکم کرده بودند
لعنتی!
چرا دیدن تو اینقدر کیف می دهد!

خطی قشنگ تر از
خط چشم های تو نیست زیبا
پلک نزن
هی باید دوباره از نو بخوانم تو را !

فکر نکن کم آورده ام نشسته ام
نه!
دارم نبودنت را از این دوش به آن دوش می کنم

سلام یعنی آرزوی سلامتی
آرزوی آرامش
آرزوی روزگار قشنگ
شعری قشنگ تر ازین ؟

بهار بهار
تو را به شکوفه می نشینم
پاییز پاییز به بار
چهار فصل سال به انتظار
می آیی
در فصل پنجم شعری شاید
مرد نیامدن نیستی ،می دانم !

آدم گاهی دوست دارد
دست تو را بگیرد و
با خودش ببرد یک جای خیلی دور
دست خیال کسی هم نمی رسد
عاشقانه_ترین_شعر جهان را
برای تو بلندبلند بخواند

یک وقت هایی هم هست
دلش می خواهد
توی تنهایی یک سردابه
یک گوشه بنشیند و
تو را
فقط تورا دوست...

گاهی به سرم می زند
گاهی دلم
پر می کند کاسه ی خواهش را ؛ لبریز
بیچاره پای من
مانده مردد
از کدامین پرتگاه
خودش را پرت کند پایین !

رفت،رفت...
زمین را به آسمان هم بدوزی
هنوز هیچ پروانه ای به پیله بر نگشته است!

فروردین را همه دوست دارند
برای عیدی که در دل دارد
یا بهاری که با خودش به خانه آورده است.
شاید هم
برای فرزندانش که حال خوب دلشان
حال جهان را خوب می کند.

کاش توی این شب سیاه
یکی می آمد
از آن سو ؛بی خبر :
- توی تاریکی چرا نشسته ای؟
بیا
برای تو یک مُشت ستاره چیده ام !

هنوز فکر میکنم
ماه یک زن است
دیشب ماه شده بودی!

با تو هم حتا
دلم برایت تنگ می شود
چه کرده ای زیبا!
تیرت انگار بجانم نشسته است .

زندگی همین لحظه های کوچکی ست
که داریم
به چیزهای بزرگ فکر می کنیم !

تو بگو
تا تو
چند پنجره
چند فریاد ؛مانده !