متن کوتاه زهره برقچی

تا چشم گذاشتم
نشمردی و
رفتی
.

گاهی
به نگاهی
گاه
به ندیدن

غایب
هماره حاضری

مادر

بر دارند
گل های
زیر پا

در بندشان کن
خیال می بافند
.
گیسوان
رها
د ر

ب ا د

تلخ فنجانی
نا نوشیدنی ست
.
این دم نوش
کهنه
جوش
.
زندگی

روییده
دل تنگی
.
جای نَرگس
.
تنگ شد
به تن
دیوار خاطره ها

بی شعور است
بال پرواز
.
گنجشک دل

ب کوب
ب در
چهارمیخ

چهارده منهای یک بدر

سال

در ب در

سبدسبد
بوسه های گیلاس

فریاد بهار
.
بر تن
الفبای زندگی

نه می شست
دست تا آرِنج زندگی
.
روزانه
.
کارگر
کار اگر
داشت

بر سر شانه می رود
تابوت
آرزوهای کال

تراشیدم
تا رنگ دهم
به صفحه ی سیاه زندگی
مداد رنگی

دچار یعنی
دو پا داشتئه باشی
اما برای رفتن این پا و آن پا کنی

تلخ شد
طعم شیرین شعرهایم
افتاد
شکست
فنجان سفید گل مشکی