متن کوتاه

تو همه بود و نبود واژه های بی پایان احساس منی در رج به رج زندگی ام

شعر بهانه است جانا

تا " تو " را
بی دلیل
میان واژه ها
در آغوش بگیرم...

‌

به کسایی که پشت سرت حرف می زنن اعتنایی نکن؛ اونا به همون جا تعلق دارن، درست پشت سرت!

آن سیه چشمان تو باعث دیوانگیِ
این دل دیوانه ی ماست.

جغرافیای تنهاییم را دوست می دارم
دست تبانی میدهد با تاریخ دوران باتو بودن

گویند دلت نسوزد برای کسی
که خودت بسوزی
که سوخت دلت برای کسی

دشنام هم که می شنوم
باز درود پاسخ من است
که در شان خود نمی بینم
پاسخ دشنام را دشنام

چگونه بگذرم ازتو
تمام شیفتگی هایم درتو خلاصه شده است
تو به مانند گسلی هستی بر خانه قلبم

رفتن تو به مانند شوره زار گز کرد مرا
هرچند در نظر دیگران شیرینم

چه چشمان ملتهبی
رگهای اندوه درآن هویدا
چشمانت مرا یاد ایران خسته ام می اندازد

قصیه دلتنگی من به هفت آسمان هم رسید
درحیرتم که چرا خودم هنوز در زمینم

می گویند :انسان پناه انسان است
ولی بعد از تو
هیچ انسانی نتوانست پناه من باشد

میدانم که میگویی
مرا با تو کاری نیست
تو را کاری نیست
و مرا کاری هست

غصه های کات دار و سرکشت سمت من است

شادی بعد از گُلَت را با که قسمت می کنی...!؟

دهخدا تجربه ی عشق ندارد ، ورنه
معنی مرگ و جدایی به یقین هر دو یکی است...

خاطراتت حک شده، بر قلب این دیوانه دل.
قصد جانم کرده اند، تا که مرا کشتن دهند.

هرگز نشوم سیر از آن چشم سیاهت.
سیراب شدن از چشم تو امکان پذیر نیست.

دل میبری از من، با زلف پریشانت.
لعنت به دلی که، بلرزد پی زلفی

دوست داشتن تو،
پر تکرار ترین چیزیست که خسته کننده نیست.

خبرت هست که از حسرت دیدار تو
دیوانه و ویرانه و آواره شدیم.

از همان لحظه که چشمت به چشمم افتاد
لرزه به قلب من افتاد نمیدانم چرا...؟

آخر این انصاف است،
که نبینم رویت.
و بمیرد قلبم،
در پی حسرت تکرار همان لبخندت.

شیرینی لبخندِ تو، در شطّ عسل نیست
معماری اندامِ تو، در تاج محل نیست

پیداست که نمیدانی.
چه ها کرد آن سیه چشمان تو با ما.