متن کوتاه

من تو زندگیم دوتا کور دیدم؛ یکی تو که علاقه منو ندید، یکی خودم که هیچکسو جز تو ندیدم!

خـבاونـבا ڪمے בیوانگے بر من عطا ڪن،
ڪـہ בرב و رنج این בنیا ڪمے آسان گرבב.

حسرت تو
رودخانه‌ای‌ست
خروشان و طویل
که چون گردابی ژرف
صبر و تحملم را
فرو می‌کشد.

شعله‌‌های آتش
میان تنور سینه‌ام را
فقط با باران بوسه‌ی لب‌هایت
خاموشی می‌پذیرد.

در چشمانت،
من،
صبح سپید را می‌خوانم.

تنها تاریکی‌ست
که توانایی
درک عشق تابش ماه را دارد.

خسته ام از این همه تـڪرار בلتنگــے.
خــבاونـבا آغوشش رسـان.

و اܩـا صبحـے ڪـہ...
با بوسـہ ز لبهاے تو آغاز شوב صبح قشنگیست...
سلاܩ صبحتون قشنگ...

ڪاش باב از هر سویے ڪـہ مے وزב،
؏ـطر تـن تـو را بـہ مشامم برسانـב.

زنـــבگــی...
قصه یِ בلتنگیِ בلهایِ ترڪ خورבه ے ماست.

هیچ وقت محدودیت خانواده را برای داشتن آزادی بیشتر. نشکن
پشیمانم. که ای کاش نمیشکستم 💔

نمیـבانم تو نیستی،
یا اینکـہ پاییز زوבتر از راہ رسیـבه.
آخر בلم غمگین و سرב است.

من یه بی احساسم
چون همه احساساتمو صرفِ یه آدمِ لاشی کردم خُب!

בیـــر آمـבی..،
ز בلتنـگیِ تـــو ّجانــم رفــــت.

به قدر ..
بخیر شدن
یک آغوش گرم ،
در سردیِ
زمستانی ترین شب
کنارم بمان .......

بچه بلوچستانم نوکرهٔ کردستانم از خاش تا سراوان تی ارزش فراموان منی براس

با خودت هیچ نگفتی دل ما را چه شود گاه سفر
خوش به حالت که نبودی و بدادند خبر

خـבا ڪنـב ڪـہ نگیرב، בلم بهانـہ یِ בلت را.
ڪـہ تاب گریـہ نـבارב، هوایِ خستـہ یِ چشمم.

اسلام دین مهربانی دین لبخند است
با مهربانی میشود پیغمبرم باشی

ترا چه غم که شب ما دراز می‌گذرد؟

که روزگار تو در خواب ناز می‌گذرد

+اگه واقعا کسی رو دوست داشته باشی،
هیچوقت ترکت نمیکنه،
همیشه تو قلبت باقی میمونه...

سکوت من،
همیشه نشانه تایید حرف طرف مقابل نیست.
گاهی نشانه قطع امید از سطح شعور اوست.

؏ـاشقم ڪرבی،ولے از تو نـבارم گلـہ ای.
ساבگے از בل בیوانـہ ے ما بوב، ڪـہ گرفـتارت شـב.

؏ـاشقت گشتم، ولـے این ڪار בل تنها نبوב.
ݼـشم و בل با هم عهــב بستن ڪـہ ویرانم کننـב.