متن گره کور

قدم زدن کناردل هم را بلد نبودیم
طناب دلمان کور گره شد
به جای باز کردن پاره اش کردیم

گره ی کور

گره ی کور

چون آینه ای که همدم راز شود
کوک دل تو با دل من ساز شود

لبخند بزن به غنچه ی روسری ام
تا این گِره ی کور دَمی باز شود

برگشتی !
گره کور بزن بودنت را به سر نوشتم!

گرهِ کور بزن
بودنت را به سرنوشتم...

خان جونم خدابیامرز عاشق خیاطی بود.
عادت داشت ، چایی که بار می گذاشت ، کنار عطر هل و چای بابونه ، بساط نخ و سوزن هایش را هم پهن می کرد.
در پشت آن چرخ خیاطی قدیمی مارشالش می نشست و زیر لب آهنگ جان مریم محمد نوری را...

برای گره کورِ مشکلات
عصای سفید نذر کردم

عباس نبی زاده

چقدر می توانستی
دوستم نداشته باشی؟!
تا گلی که به سرم زدی
گره کوری شود و
به جانِ دار و ندارم بیفتد.

گره کور بزن بودنت را به سرنوشتم

گرهِ کور لبهایمان
بوسهِ