خۆزگا ئەم توانشت لەجیاتی دۆ پێ دەگەڵ هەزار پێ هەڕام دەکرد ئەدی من مەیت نەبووم که بە نێوانی گۆڕستان دڵخۆش و نۆنگ بێم. ◇ کاش می توانستم، به جای دو پا، با هزار پا می گریختم! مگر من جنازه ام که به قبرستان دلخوش باشم. زانا کوردستانی
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.