اتوبوسی عبوسم
که کار میکند
پا به پای عقربه ها
متر میکند
تنهایی اش را
با خیابان ها و جاده ها
نیمه شب هایی هم
که از مرز خستگی رد میشود
به سرش میزند
خودش و مسافرانش را
که روزهای تلخِ نَچرخی هستند
به صرف یک خواب شیرین عمیق
تهِ دره
مهمان کند
«آرمان پرناک»
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
