خواهر بزرگم می گفت:
- بگذار مرگ بیاید! گریه کنان بیاید!
چگونه نگریم؟! وقتی من می میرم و کسی نخواهد گفت دریغا!
من می میرم و مرگ من،
به اندازه ی افتادن سیبی کال،
تأثیری بر جاذبه ی زمین ندارد!
من می میرم و مرگ من،
به اندازه ی انعکاس برخورد هسته ی انگوری در آب چشمه
بر نظم فصل ها مؤثر نیست.
مرگ من به اندازه ی به گل نشستن نهنگی
خلق و خوی طبیعت را به هم نمی ریزد.
شعر: ماردین ابراهیم
برگردان: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
