معجزه کن صبر مرا ای ناخدای...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
معجزه کن صبر مرا
ای ناخدای بی صدا
عاشق بارانم و بس
ببار تو این ابر مرا
سید اسلام فاطمی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، التماس عاشقانه شاعر به معشوقی بی حضور است. او با صبر خود، مانند ملوان منتظر هدایت ناخدای خاموش، به بارش عشق (باران) امیدوار است. شاعر در حسرت عشقش، از معشوق می‌خواهد تا با محبت خود، او را از این حالِ انتظار رهایی بخشد.