کمترین موری چوما را خوشه چیدن لاف بود موی او شاهراهه ای بی تاب و لَخت تا ناف بود یک جو انصافش نبود، افتادمش آبشار مو گیسوانش هم ز ریشه تا به مقصد صاف بود
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.