ساعت یک‌ِ نصفه شبه ، امّا چشام هَم نمیاد !
انگاری گیتارِ صِدام ، یه زخمه‌ی تازه می‌خواد !
تو روزگارِ والیوم ، چشم‌ِ نَخُفته نوبَره !
خُورُ پُف‌ِ ثانیه‌ها ، حوصله‌م‌ُ سَر می‌بَره !
گربه‌ها دعوا می‌کنن ، بالای دیوار ، دوباره !
هیچ‌کس دیگه حوصله‌ی شب‌زنده‌داری نداره !
ستاره‌ها کاغذی‌اَن ! زنجره ساز نمی‌زنه !
وقت‌ِ سکوت‌ِ آینه نیست ! موقع‌ِ فریادِ منه !
والیوم دَه پلک‌ِ کوچه‌ها رُ بسته ! اِی اَمان !
والیوم دَه حرمت‌ِ خواب‌ُ شکسته ! اِی اَمان !
دیگه تو خواب‌ِ کسی ، رؤیای محرمانه نیست !
شب‌پَره از توی این پیله نَجَسته ! اِی اَمان !
همه تو خواب فکر می‌کنن ، همه تو خواب حرف می‌زنن !
همه تو خواب طلسم‌ِ این شب‌ِ سیاه‌ُ می‌شکنن !
شب امّا جولون می‌ده باز ، اونورِ قاب‌ِ پنجره !
با والیوم هیچ‌کسی از خواب‌ِ بُلند نمی‌پَره !
والیوم دَه پلک‌ِ کوچه‌ها رُ بسته ! اِی اَمان !
والیوم دَه حرمت‌ِ خواب‌ُ شکسته ! اِی اَمان !
دیگه تو خواب‌ِ کسی ، رؤیای محرمانه نیست !
شب‌پَره از توی این پیله نَجَسته ! اِی اَمان !
ZibaMatn.IR
