من دلم میخواهد
آسمان باز به تک رنگ همان کودکى ام بر گردد،
آبى پر رنگش!
و کمى ابر بیاید گاهى،
نم نمک خیس شویم...
من دلم میخواهد
وقت باران دل نگیرد یک بار،
مثل باران بهارى قدیم،
پر از شوق دویدن بشوم..
من دلم میخواهد
رنگ خورشید همان زرد درخشان باشد
مثل نقاشى یکشنبه ى دوران دبستانگى ام...
یاد دوران عزیز کودکى هامان خوش،
یاد زنگ انشا،
یاد آن دیکته ى پر غلطم خوب بخیر
من دگر دیکته ام بیست شده،
ولى از خنده کمى منحنى سرد به لب جا مانده،
نمره ى زندگى ام مردود است...!!
کاش میشد که بیاید روزی،
که بهارى بشود،
دل من باز شود،
خنده ام سرخ شود،
و نسیمى خنک آید..،
مثل راه مدرسه 14فروردین،
با همان بوى درختان شکوفا شده اش،
با همان لذت برچیدن گل،
با همان ولوله ى تازه مشق شب عید،
با همان رنگ مداد گلى و زنگ حیاط،،،
من درون یک صف،
بروم تا به کلاس...
یک قدم بچگى ام را، مرورى بکنم...
امتحانی بدهم، مشق شبی بنویسم
روزهای رفته ام را ورقی تازه کنم،،،
و در آخر بنویسند..
قبول خرداد..!
ZibaMatn.IR
