می ترسُم از این کشور خوسیده ی خوشبخت
بیدار بشُم این طرف مرز نباشی
تو خوُ زمین باشُم و بارونی و گندم
بیدار شُم اما تو کشاورز نباشی
می ترسُم از اینجا بری و خونه بُرُمبه
له شُم تو به معماری آوار بخندی
آواره بشُم مملکتُم دست تو باشه
هیهات اگر ارتش موهاتِ نبندی
دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید
می ترسُم از اون لحظه که دیوونه نباشی
هی پست کنُم عمر عزیزُم در خونه ات
یک عمر کسی در بزنه خونه نباشی
ایجاد شدی در بدنُم مثل یه بحران
بحران شدُم از بوسه ی ایجاد شونده
پایان غم انگیز خودُم منتظرم هست
می ترسُم از این لحظه ی فرهاد شونده
افسار پریشونی من دست خودُم نیست
جن رفته در این شعر در این وزن عروضی
می ترسُم از این حیف شدن، حیف اگر تو
حتا به منِ پاره شده چشم ندوزی
دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید
می ترسُم از اون لحظه که دیوونه نباشی
هی پست کنُم عمر عزیزُم در خونه ات
یک عمر کسی در بزنه خونه نباشی
ZibaMatn.IR
