گاهی که یک متن نوشته میشود حکم یک بتادین را دارد روی یک زخم ... نوشته ها را که میخوانید راحت قضاوت میکنید توهین میکنید و در میان خاطرات من پرسه میزنید
اما نمی دانید هرچقدر یک نفر سفت و سخت و محکم باشد باز نمیتواند در مقابل کسی که تمام تلاشش را میکند تورا دریابد مقاومت کنی .. هرچقدر که اورا امتحان کنی برای او ردیف قافیه انتخاب کنی بازهم جوری قرینه در میاید میان او و افکارش حرفایش احساسش که نمیتوانی بگویی ..آها دیدی حق با من بود ...
مخصوصا اگر دیگر جانت به لب بومی رسیده باشد و در فکر سقوط باشی ... دگر آنموقع اگر کسی بیاید و تورا در خود بپیچت و مانع سقوطتت بشود میپذیریش ! اما سخت تر از آن وقتی ایست که دستان حلقه شده به جان تورا ، به یکباره خفه کند محکم تر از قبل ... سخت تر از قبل ... نابود میشوی ..چون آنجا دیگر جانت نیست روح و روان و ایمان و اعتمادت هم متلاشی میشود...
کاش می دانستند زنان حرمت دارند احساسشان ارزشمند است
و با یه دوستت دارم پر می شوند آنقدر پر که دگر سرریز نمیشوند و تا ابد می شوند هرگز ...
دلم برای منم برای تو برای تمام زنان سرزمینم میسوزد ....
گاهی چشمانم قاطی میکند
نمی داند برای تو سکته کند یا برای من کما رود
ZibaMatn.IR
