تو را هر روز نوشتمت
از عشق زیباتر هزار بار بهتر
بهتر از خود عاشقانه ها ...
با اندوه پروانه ها...
نوشتمت به گریه های بیژن ومنیزه
به رنج های رودابه. ..
نوشتمت به پیراهن یوسف. ...
مانند لحظه ای که مجنون از عشق لیلی اش با خار مغیلان همدم شد
بهتر از آزاده که برای بهرامش چنگ می زد
بهتر از فرهاد که کوه بیستون را کند
نوشتمت چون اشک های زلیخا
جوری که تمام رگ های تنم فریاد کشیدند تورا. ...
و هرگز نفهمیدی واژه ها چگونه می گریند
آن هنگام که نامت قلمم را لرزاند
و از کلمات اشک آهسته بیرون چکید
زیرا می دانند چقدر وابسته ام به چشمانت, به آغوشت, به آهنگ صدایی که در گوشم زمزمه می کنی ...در لحظه ای که از بوی پیراهنت به خلسه رفته ام وچنان ضرب آهنگ طنین هوس آلود صدایت در هوش وگوشم
تنم را به لرزه در می آورد ودر مست ترین حالت ِعشق آرام و ترنم وار می گویی :
دوستت دارم دوستت دارم
ZibaMatn.IR