به محضر چشمان دارد به خواب می بردم چشم خسته ام در لابلای خلسه ی از خود گسسته ام می بینمش به آینه روی به روی خود می بیند او مرا که من او را نبسته ام هی پلک می نهم که بخوابد نمی شود پا می گذارد او سر...
اسیر شبکده بودیم که، ستاره ای تابناک --در سیاهی خَلید! و من اما،،، لبریز از خلسه ای نوشین --هیچ نفهمیدم که تو در (هجرت) از این تاریکی قلبم را می بردی!
تاچشامو میبندم تو روبروم می شینی باتو به خلسه میرم چه خلسه شیرینی
دراز کشیدم ،بدنم آرام می شود چشمانم کم کم گرم می شود حالتی مثل خلسه دارم چیزی بین بودن و نبودن سبک شدم ،می توانم به هر کجا که می خواهم بروم می آیم تا تو را پیدا کنم احتمالا تو همً خوابی خودم را در آغوشت جای میدهم سنگین...
دارد نگاه نجیبت مرا درقهوه ای ترین خلسه ی جهان غرق می کند نبضم فصیح می شود آنگونه ام که شعری دارد استخوان می ترکاند... جلال پراذران سفیر اهدای عضو
آدم گاهی آن قدر دلش می گیرد که به سایه ای گرم می شود. می بیند عجب چشم های دیوانه ای دارد. و آغوشش بهشت است. و صدایش آشناست. سایه ای که از قصه ای دور آمده. از سرگذشتی دیرین. از دنیایی آشنا و از روزهایی آتشین. آدم گاهی آن...
تو را هر روز نوشتمت از عشق زیباتر هزار بار بهتر بهتر از خود عاشقانه ها ... با اندوه پروانه ها... نوشتمت به گریه های بیژن ومنیزه به رنج های رودابه. .. نوشتمت به پیراهن یوسف. ... مانند لحظه ای که مجنون از عشق لیلی اش با خار مغیلان همدم...
به خلسه رسیده ام انگار همه چیز، با تمام متعلقات و مندرجات دکمه ی آسانسورِ عرش به فرش را در ذهنم زده اند و در بی وزنیِ محض، به همکف ترین طبقه ی ممکن رسیده اند! به غایتِ تمامِ دوندگی ها فکر می کنم به آدم هایی که روز و...
زندگی چنین تقلایی است : جنگی است که هر روز تکرار می‌شود و لحظات شادش خلسه‌هایی کوتاه‌اند که بهایی گزاف برایشان پرداخت می‌کنی ...
شیرینی‌ات به کام رقیب است و تلخی‌اش عمری مرا به خلسه‌ی بیداد می‌بَرَد...
