در جاده ای سپید
زیرِ حجابِ آبی و یکدستِ آسمان
چونان مِهی رقیق
پرواز می کنم
در زیرِ پای من
دشتی شکفته است، طلایی و منحنی
سوسن به صد زبان و
بنفشه، سری به زیر
کوکب، به رنگِ عشق
پیچک میانشان
نرگس کنارِ جوی، دو چشمش بر آسمان
در انتهای جنگل و دریا، دوان دوان
در امتدادِ دستِ پراکنده ی نسیم
چترِ بلندِ گُل، به پرواز آمده
گویی که هر گُلی
ابری لطیف را
در کوله پشتیِ خود
حمل می کند! ...
ZibaMatn.IR