جامعه به صورت ناهشیار به زنانی که زنانگی دارند پاداش میدهد و آن را نوعی ارزش میداند.
درست همانطور که به زنانی که ازدواج کرده اند ارزشمندتر و موفق تر نگاه میکند.
هنوز رابطه های موفق رابطه های منجر به ازدواج هستند و هنوز جامعه کسانی را که به هر دلیلی از رابطه هایشان بیرون آمده اند را شکست خورده و یا ناموفق ارزیابی میکند.
مشکل دقیقا همین نگاه ارزیابی کننده ی جامعه است.
پیکره ای متشکل از زنان و مردانی که هنوز به کلمه های موفق و ناموفق، متاهل ومجرد، شکست خورده و پیروز شده اعتقاد دارد.
تا زمانی که در فرهنگ لغتِ ذهنی ما، آدمها ارزیابی میشوند، نمیشود نگاهی انسانی به تجربه های دیگران داشته باشیم.
در جریانی که هر روز در دنیا به سمت بی مرزتر و بی قضاوت تر شدن پیش میرود، نگه داشتن بارِ معنایی کلمات کاری بیهوده و متعصبانه است.
در جریانِ رو به جلویی که در دنیا وجود دارد، داشتنِ تعصب فقط ما را از درک کردنِ جهانِ دیگران دور میکند.
جهانِ دیگران با جهان فکری ما و با تعصب های ذهنی ما متفاوت است و این دقیقا مهم ترین بخش رشد در روانِ هر انسانی ست.
انسانی که سعی میکند انسانی نگاه کند، وقتی در مقابلِ تفکر و تصمیمی متفاوت از خودش قرار میگیرد تعصباتش به چالش کشیده میشود و نتیجه ی این چالش های درونی، آشتی کردنِ تفاوت های درونش با تفاوت های جهان بیرون از خودش است.
پس تا زمانی که هنوز به زنانگی پاداش داده میشود،
زنان مجرد و زنان متاهل ارزیابی میشوند،
تا زمانی که هنوز گرایشات جنسی متفاوت در ما تنفر ایجاد میکند و هنوز ملاک احترام و ارزش گذاریِ مان برای دیگران به پاسخ سوالهایی از قبیلِ ایا ازدواج کرده ای یا نه؟
یا کی قرار است فرزندی به دنیا بیاوری؟ بستگی دارد؛ توقع داشتن برابری و احترامِ انسانی، شبیه به رویایی دور از دسترس است.
ZibaMatn.IR