گاهی
سکوت اتاق ، خواب پنجره
حتی
بوی داغ اتو بر تن پیراهنم خیالم را
پرت تو می کند
و دل ناخودآگاه
باز به روزهای دور می رود
پی خاطره هایی که دیگر جان ندارند
مثل خیال من که دیگر
رویا نمی بافد
آرزو نمی کند
حتی دیگر در عطر خوش چشمانی
گم نمی شود
هر فصل از نگاهم
خیس بارانی است که سرمه می کشد
بر شکوه شعره های تر
که شکوفه نزده بیوه می شوند
اما عشق
انگار فراموش نمی شود
چون هنوز بوسه هایت را که می تکانم
جوانه میزند
لبهایم
ZibaMatn.IR