وقتی می گویم دلم حتی برای تاریکی و سیاهی شبهای کوچه ساکت و بی چراغتان تنگ شده، باید بفهمی، هزاران بار بیش از آنچه به رویت می آورم، دلتنگم. باید بدانی هزاران بار بیش از آنچه تصورش را می کنی، غریبم. باید بدانیم، آن به امید دیداری که آخرین بار گفتیم، آرزوی کوچکی نبود! ما در بُعد میل ها و ملالت ها، از یاد برده بودیم که دنیا، روی چرخِ لحظه ها می چرخد. از یاد برده بودیم، زندگی را و عشق را باید در زمانِ خودش زیست. از یاد برده بودیم که چیزهای زیادی هستند که باید از آنها گذر و برای همیشه فراموش کنیم و چیزهای زیادی هستند که باید به معنای آنها بیاویزیم و رشد کنیم. ما چه می دانستیم، فردا روزی، دیداری ساده و کوتاه و دوباره، بزرگ ترین و غنی ترین آرزوی ما می شود!
ZibaMatn.IR