زمانی که زن هایی را میابم که؛ در صلح هستند، خرسند میشوم و امیدوار..
زن هایی که سخت تلاش می کنند ، تا بلکه صلح را برقرار سازند و مهربانی و سازش را گسترش دهند.
زن هایی که؛در رقابت نیستند، آرام اند و حرف هایشان لطف است.
زن هایی که؛ رها هستند و در فراسوی نا امیدی، امیدوار..
و در سختی و مشقت ها، بیش از هر روز دیگری صبور اند. و یا زن هایی که برای زندگی در تکاپو هستند، من را به آینده امیدوار میکنند...
زن هایی که؛ سرسخت و جسور هستند، و می توانند جهان را اداره کنند و جامعه را متحول سازند.
این زن ها من را به آینده امیدوار میکنند.
میدانی!
این زن ها مثال همان باریکه ی نوری از جنس امید، در تاریکی و ناامیدی هستند.
مثال همان پاییز، که بهار در قلبش شکوفه میزند..
مثال ماه در شب های تاریک هستند.
ویرانه ها را می سازند، و قلب ها را مملو و سرشار از عشق می سازند. و در آخر زیبا ترین ها را خلق میکنند..
آری!
زن هایی هستند که؛ هرچند اندک و کمیاب اند، اما امیدوار کننده اند.
و آینده زمانی به خودش امیدوار میشود که؛ این زن ها پا به عرصه ها میگذارند.
ZibaMatn.IR