دو نیم دور از هم تا ابد جدا دو نفر...
همیشه زل زده به میز کافه ها دو نفر...
قرارشان شده یک دم به صرف آه و نگاه
چقدر تاب بیارند تا کجا دو نفر...؟
چطور از دل هر کوچه پاک خواهد شد
غروب های زمستان، دو ردّ پا ،دو نفر؟
دو ابر باران زا زیر چتر هم خیس اند
در این هوای گرفته چه بی هوا دو نفر_
همیشه از خودشان بین گریه می پرسند
چه چیز فاصله انداخت بین ما دو نفر؟!
ZibaMatn.IR
