دو نیم دور از هم تا ابد جدا دو نفر... همیشه زل زده به میز کافه ها دو نفر... قرارشان شده یک دم به صرف آه و نگاه چقدر تاب بیارند تا کجا دو نفر...؟ چطور از دل هر کوچه پاک خواهد شد غروب های زمستان، دو ردّ پا ،دو...
ای کاش دو نفر بودم یکی در کنارت راه می رفت لبخند می زد دیگری از دور نگاهمان می کرد از خوشحالی بی صدا جیغ می کشید
اگر من درختم پس روزی به زمین می افتم از من پایه نسازید مرا در شومینه نیندازید از من پلی بسازید بر بستر رودی دری یا چارچوبی جایی که دو نفر به یکدیگر میرسند و عشق می بازند
اگر دو نفر رو همزمان دوست داشتید ، نفر دوم رو انتخاب کنید ؛ چون اگر نفر اول رو واقعا دوست داشتید ، هیچوقت به نفر دومی فکر نمی‌کردید !
جهان من آغوشی ست قد ما دو نفر...!
