جامه گلدار
بر تن کردن و
گونه های
گل انداخته ام
از تماشای رُخت؛
و چای در دست
که غرق
عِطر گل محمدیست
تنها بهانهِ اندکیست
برای اثبات
دوست داشتن؛
تو در کنج خانه
صدایت را
طنین انداز کن
و برایم مولانا
از بَر کن
و گوش بسپار
به نجواهای آرامم؛
آری
من برایت
اینگونه میخوانم؛
جانا
"عجب حلوای قندی تو " :)♥️

نگین حشمتی
ZibaMatn.IR