زۆر خۆشم ویستی و زوور له ده ستم دایت
ئێستا ئامۆژگاری ئه و دۆکتوره م دێته وه یاد که وتی:
خواردنی ده رمانی زۆر، نه خۆش چاره سه ر ناکات
نه خۆش ده کوژێت!
◇
بسیار دوستم داشتی و زود هم فراموشم کردی!
یاد نصیحت دکتری افتادم، که می گفت:
داروی زیاد، بیمار را درمان نمی کند؛
بلکه او را از پای در می آورد!
شعر: برگردان:
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
