پزشک خودکارش را روی میز می گذارد و به صندلی تکیه می دهد:« اگه همه ی حرفایی که می زنم خوب گوش بدی؛ حالش زود خوب می شه».
سرم را تکان داده و او ادامه می دهد:« دستور العملش ساده ست. صبح، ظهر، شب، یعنی حداقل سه وعده در روز؛ بغلش کن».
ابروهایم از تعجب بالا می رود.
- بغل محکم و عمیق؛ با احساس. باشه؟!
سکوتم را دیده و ادامه می دهد:« اگه سختته که هرروز بهش بگی چقدر دوستش داری؛ حداقل ی بار در هفته این جمله رو به زبون بیار. بقیه روزها هم سعی کن با رفتارت این علاقه رو اثبات کنی».
لبخند زده و روی میز خم می شود:« خب؟! شد قرص در آغوش کشیدن؛ روزی سه وعده. سِرم تقویتی ابراز علاقه کلامی؛ حداقل هفته ای یکبار. و ماسک حیاتی اکسیژنِ ابراز علاقه توسط رفتار؛ هرروز!».
لبخندش کمرنگ می شود:« آدم ها وقتی عمیقا نیاز روحیشون توسط فرد مورد نیاز برطرف بشه؛ بیمار نمی شن. آدم ها به محبت احتیاج دارن. محبت و علاقه ای که درکش کنن؛ احساسش کنن؛ لمسش کنن. آدم هایی که روحشون بیمار می شه؛ جسمشون رو از دست می دن!».
- کتایون آتاکیشی زاده
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
