ای عشق

می برگی و می جوانی ای عشق
ان گونه که می توانی ای عشق

دنبال خودت مرا همیشه
بی واهمه می کشانی ای عشق

بیگانه و آشنا نداری
همصحبت و همزبانی ای عشق

یک ذره ی بی نشانه ام من
صد خوشه کهکشانی ای عشق

من مرغ شکسته بال خاکم
تو ساکن آسمانی ای عشق

در دشت و بهار و آرزوها
سرچشمه بی کرانی ای عشق

دست تو و دامن محبت
هر مصلحتی که دانی ای عشق

من می روم و خوشم به این که
سرزنده و جاودانی ای عشق
♤♤♤
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)