به خدایی که قبولش داری
به همین غربت سردم خانم!
به نوشتن، به قلم، این احساس
و به تنهایی و دردم خانم!
به همین قبله ی حقانیت
به شکسته شدنِ قلبم که...
به شب و روز تمام عمرم
به تو آن شیرزنِ قلبم که...
تو خودت باخبری از حالم
دل من نیست جدا از یادت
تو خدای کلماتم هستی
و چه شیرین شده ام فرهادت!
تو بخندی دل من آباد است
تو دلیل تب و تابم هستی!
و تو هر شعر مرا می سازی
و تو یعنی همه شور و مستی!
تو بزن زخمه به سازم، زخمم
بشود باز غزل از عشقت
شده همدست محمد این شعر
زده آتش به هُبَل از عشقت!
تو شکفتی شدم از عشقت سبز
و خداوند کنارم رقصید
همه گفتند چه عشق و شعری!
همه ی شهر تو را با من دید
به من عشق تو فقط هیبت داد
شده این مرد چه بی پرواتر!
به تماشا! به شکفتن سوگند
تو کنارم شده ای زیباتر!
تو همان آیه ی عشقی خانم!
که به فهمیدن تو مشغولم!
بودنت یک ابد و تا هستم
به پرستیدن تو مشغولم!
◽شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
