بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی که میفهمی دلم از آسمون سیره
یا پشت لبخندی چرا پهلو نمی گیره؟

وقتی میوون غصه ها درگیر احساسی
سخته که دنیای پراز دردامو بشناسی

هرجا که اشکامو کنار میز می چینم
با توو سری های تبم عکساتو می بینم

با رفتنت تاول زده قدقامتِ ساعت
لبریزه لبریزه تموم کاسه ی عادت

رحمی بکن بر جیغ های ساکت فالم
جون من و دلشوره ی عطرای رو شالم

می ترسم از امروز هایی که همش دیره
بختی که توی شوری فنجون میمیره

از انتقام پنجره، افسوس ها خورده
جایی که کلون درش رو دزدها برده

ماتم گرفته اخم لبخندم ته سیگار
لب های داغم رو از این خاکسترا بردار

اینجا نشونی ها گمن، گیجن کم آوردن
توو قحطی ابرا سر خورشید رو خوردن

مثل معما پیچ در پیچ خیابونم
من شاعری هامو به چشمای تو مدیونم

روی جنونم لونه کرده تومور فردا
دندون عقلم رو کشیده تلخی دنیا

دستی بکش روی سر پایانِ اعشاری
تاریخ مصرف داره آمین های تکراری

زخم دلم آبستن صد بغض ناکوکه
هر کس که دیده حالمو، روی تو مشکوکه

هرجا که با پس کوچه ی یادت گلاویزم
رگ هامو توی لا شه ی خودکار می ریزم

برگرد و این دیونه رو لبریز فردا کن
توی تنش دلتنگیِ آغوشتو جا کن





✍️ سید هادی محمدی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دکتر سید هادی محمدی