مگر می شود تورا از خاطرم دورکنم ،
می خواهمت ازدل وجان...
تورا با تمام وجود در آغوش میگیرمت
میبوسمت...
وسط میدان شهر...
میان باجه های شلوغ...
در باران...
می خواهم همه بدانند لیلی قصه منم...!!!
و آغوشِ تو از آن من است!
نمی خواهم عشق چون سکانسی شود در رویا...
ومن شب و روز کنار ارغوانی های بی جان چشم بدوزم بر گذشته ی تاریک...
لبریز شود حیاط از عطر رازقی ها اما تونباشی...!
ببارد چشمانم و نتابد خورشید بر حوالی قلبِ من!!!
ظرافت انگشتان زنانه ام
لمس نکند دستان مردانه ات را...
میخواهم این بار
درعطربهارنارنج کوچه پس کوچه های شیراز
میان بازوانت آرام گیرم و
مبتلا شوم به مرض مقدس بوسه هایت!!
مرا سخت درآغوش بگیر که میخواهمت .....
✍ هدی احمدی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
