بغض تلخ نداشتنت
هر شب گلوی شعرهایم را می فشارد
کجایی ببینی ؟
که چگونه واژه های احساسم
در تب لب هایت می سوزند
واژه هایی که با لب های تو شکوفه می دادند
و با آفتاب نگاه تو قد می کشیدند
افسوس که نیستی
و ثانیه ها نفس واژه هایم را می گیرند
و برای همیشه هوای شعر گفتن
از سرم می افتد
مجید رفیع زاد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
