انسان
فقط هنگامی خوش قلب است ؛
که بتواند برای تأمین سعادت دیگران
عملاً اقدام کند، نه اینکه فقط برای
دیگران «آرزوی» خوشبختی کند.
مردم وقتی آرزو می کنند که کسی
به سعادت برسد، خود را به این
عنوان که دارای قلب رئوفى اند
ستایش مى کنند. اما در این مورد
فقط کسی دارای قلب رئوف است
که «عملاً» قدمی بردارد !!
ZibaMatn.IR