برگ های رنگارنگ، زمین را در ردای طلایی می پوشانند
غم، با دستان سرد، بر قلب فشار می آورد.
اما عشق، پناهگاهی گرم برای التیام زخم مصیبت ها است
تا خورشید قلبت بر سرزمین تاریک اندیشه هابتابد .
برگ های پاییزی، در هوا می چرخند
برای آغوش کشیدن بادهایی که انشای عشق را زمزمه می کنند.
تا روح معنا پرواز کند
و غم، در نور ناب عشقی که در قلب می تپد، آرامش یابد.
غزل قدیمی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
