دلم که میگیره ازاین زمونه
غم میاد و توی دلم میمونه
چاره ای جز صبر وقرار ندارم
چکار کنم راه فرار ندارم
به دل میگم خداخودش کریمه
بزرگه ومهربونه و رحیمه
هی به خودم وعده میدم دوباره
میگم زمستون که بره بهاره
خزون با اون رنگ و لعاب نابش
با برگهای قشنگ و آب و تابش...
تموم میشه پامیکشه از خونه
روسیاهی هم به زغال میمونه
امید دارم با گلها پیدا بشی
شادی قلب من تنها بشی
امید دارم سهم دلم تو باشی
شمع و چراغ محفلم توباشی
امید دارم عشق وبیاری واسم
سنگ تموم تو عشق بذاری واسم
خودم بشم کفتر روی بومت ..
ستاره ی قشنگ آسمونت
خداکنه سهم دلم تو باشی..
دونه واسه کفتر دل بپاشی
بازم بیای سر بزارم روشونت
تا که دلم نگیر ه باز بهونت
بازم بیای تا عشق وباور کنم
غصه وغم رو دیگه پر پر کنم
بازم واسم ازعاشقی بخونی
تا اخر عمر پیش من بمونی
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
