پنجره ی روحم سوی آغوش طبیعت
گشاده ست و می نگرم به پاییز
از شور و شعف پر است دلم از این فصل
که می شود پناهگاه روحم
در پاییز، برگ ها می ریزند
و روحم را به سوی خدا می کشانند
در پاییز، آسمان آبی تر است
و روحم را به سوی عشق می کشانند
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
عکس نوشته غزل قدیمی پنجره ی روحم سوی آغوش طبیعت گ...
