در امتداد دستهایم، خطی از ابهام، موج می زند؛ فال زندگانیم این روزها، تصویری ست، از دورنمای اشکهایم؛ نبض دستانم را، به گرمای دستانت می سپارم؛ تا خود، رگ عاطفه ام را، دریابی! زهرا حکیمی بافقی، کتاب صدای پای احساس، ص ۱۶۲.
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.