اندوهم را از چشمانم بخوان
حرفهایم را از بغضِ جامانده در قلبم
و من خود زخم فراموش شده ای هستم، که آن را در پشتِ پرده ی لبخندم پنهان کرده ام
و قسم به اندوهی که زبانم را لال کرده، هرگاه آزرده و محنت زده ام، قلم بدست گرفته و کلماتی که سرشار از حسرت و رنج هستند را بر روی خطوط دفترم پیاده میکنم، تا یادم بماند روزی چه بر من گذشت....
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
