زمانی که می میری،
به ناگاه همگان دوستت خواهند داشت!
معشوقه ات به سویت خواهد آمد بی هر بهانه ای،
دوستانت از با تو بودن، سخن می رانند،
و همگی اعلام می کنند که چه انسان شریفی بودی!
البته در وقت مردنت...
شعر: بیان ابراهیم
ترجمه : زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
