متن آدینه انتظار

آدینه،
فاصله‌ی میانِ نفس‌های زمان است
و انتظار،
نخ تسبیحی که دانه‌هایش
همگی به نامِ تو ترانه می‌خوانند.

آدینه
قصه‌ای ست که آغاز می‌شود
ولی پایانش
همچنان در هاله‌ای از شبنم
پنهان است.

این هفته نیز
در گذرنامه‌ی روزهای خالی
مهری نخورد.
و رفت.

من مانده ام و
چمدانی پر از بلورهای انتظار...


در آستانه‌ی ایستگاهی دیگر
به انتظارِشنیدنِ آوایی
که از دلِ شب
سر بر آورد.

آقای آدینه های انتظار !!!!
سالها ست ساعت دلواپسی را کوک میکنیم به وقت آدینه.
تمام دلخوشی ما همین آدینه است.
که بخوانیم تو را با ندبه ای ، با دعایی...
أَیْنَ الْخِیَرَهُ بَعْدَ الْخِیَرَهِ ؟ أَیْنَ الشُّمُوسُ الطَّالِعَهُ


عمری ست چشم به راهت هستیم...

عصرهای آدینه دلگیر اند با...

تو می‌آیی؛ دلم، این را گواه است
همه، آدینه‌ها چشمم به راه است
پُر از نرگس شده، گلدان قلبم
بیا؛ احساسم آخر بی‌گناه است

گفته اند می آیی؛
سالهاست که انتظارت را،
در باغ دلم کاشته ام؛ 
منتظر هستم تا:
باغ باورم را،
با قدمهای سبزت،
 بارور سازی...

گفته اند می آیی؛
من به اندازه ی وجدانِ بیدارِ بشریت؛
و به اندازه ی تاریخ محبت،
منتظرت هستم...