متن قدم

کجایِ جهان بگذارمت
تا زیباتر شود آن جا ؟
بنویس می‌آیم
تا آشیانه به گام و به دست
و سلام آراسته شود..

با این‌که پاهایت
بوی ماندن می‌دهند
گاهی بی‌هیچ‌ بدرقه‌ای
باید رفت
وقتی سکوت
جای قدم‌هایت
نفس می‌کشد
و سلام‌ها
در حرمت لحظه‌ها
کمرنگ می‌شوند

در انتظار نسیم‌ قدم‌هایت
چشم‌ها نشسته
در انحصار جاده
و لحظه‌ها ورق می‌زنند
حسرت هوای حضور‌ت را
بر قامت نگاهی
که سایه‌های سکوت
بر سر ثانیه‌ها
آوار می‌شوند

سایه‌به‌سایه‌ی خیالت
سکوت تنهایی‌ام را
قدم می‌زنم
چه دردناک است
غربت کوچه‌ها را حس‌کردن
هنگامی‌که یادت
در ذهن تمام بن‌بست‌ها
تداعی می‌شود

در امتداد شب
صدای قدم‌هایت
مرا به هیچ می‌برد

ای رها در ره ما؟

در باد گم شدی
یا در خوابِ ماه؟
صدای قدم‌هایت
از لابه‌لای رؤیاها
به گوشم می‌رسد
مثل پرنده‌ای
که در آینه پرواز می‌کند

تو را در انعکاسِ باران
جست‌وجو می‌کنم
و در شکافِ زمان
نامت را
با نور می‌نویسم

گفته اند می آیی؛
سالهاست که انتظارت را،
در باغ دلم کاشته ام؛ 
منتظر هستم تا:
باغ باورم را،
با قدمهای سبزت،
 بارور سازی...

هرزمان که:
می روم ورزش کنم در پارکها،
همقدم با من بیا؛
تا منتهای یک نفس!

دست در دست تو لب های تو بوسیدن دارد
بوی تو چون بوی گلی ست که بوییدن دارد

هر قدم سوی تو می آید و در بی خبری است
کوچه به کوچه با یاد تو دویدن دارد

از کدام کفش حرف میزنی؟ /
کفش هایم را جاده ها برده اند /
از کدام قدم حرف میزنی؟ /
قدم هایم را برف ها برده اند /
من، /
تمامِ خود را گشته ام /
و جز یک فانوسِ سخنگو /
چیزی نیافته ام ... /
«آرمان پرناک»

شاید
این کفش
برای تو
باید»
.
مدت هاست
قدم های برهنه ام
حرفِ گرگ ِ بیابان را می پاید
«آرمان پرناک»

سالهاست
در کوچه ایی که به تو
ختم می شود
قدم می زنم
همنشین فصلها
شده ام
فرشته آسایش

گاهی خراب کردن پل ها چیز بدی نیست.
چون باعث میشه نتونی به جایی برگردی
که از همون اول هم نبایدقدم میگذاشتی .
.

گر هزاران دام باشد در قدم
چون تو با مایی نباشد هیچ غم

⁧ ⁩


️️️

هر کجای این شهر باشم
باز فکرم سمت مختصات قدم های تو می رود...

من بجای هر دومان
قدم میزنم برگها را
عاشق می شوم باران را
دستم به تو نمی رسد
پاییز را بغل می کنم ..

بی تو هم میشود زندگی کرد/ قدم زد/ چای خورد/ فیلم دید / سفر کرد ...فقط بی *تو* نمی شود به خواب رفت

هواهای دو نفره را تنهایی قدم زدیم
با یاد کسانی که هوای مارا نداشتن

چقدر صدای آمدن پاییز شبیه صدای قدم های تو بود/ ملتهب/مرموز/دوست داشتنی...چقدر هوای پاییز شبیه دست های توست نه گرم/نه سرد /همیشه بلاتکلیف...

خودکاری که نمی نویسد

فندکی که روشن نمی شود

و آدمی که قدم می زند در تنهایی

تمام شده است!