متن اشکِ فراق

جان به لب

جانم به لب رسیده، ای عاشق رمیده
تا کی ز درد هجرت، گریانِ هر دو دیده؟

دیگر مرا توان نیست، بعد از تو تاب ماندن
چون شمع نیمه‌جانم، در خلوتی خزیده

هر شب به یاد رویت، اشکم چو رود جوشد
دل از فراق مهرت، بی‌جان و قد...

عشق آنجایی خوب است
که آدم را پیر کند
اما خودش جوانِ جوان بماند !
آنجایی خوب است که
لبخند هایت را
پررنگ تر کند ،
واقعی تر...
و تلخی اشک فراق را
و انتظار را
به شیرینی وصال محبوب پیوند دهد
آنجایی که ،
دست هایت تا انتهای عمر...

از چکه چکه ی اشکِ فراق

قندیل بسته است

غار سردِ دلتنگی ام