متن اصغر عظیمی مهر

گهی رحمان و گه جبّار میشد
گهی غفار و گه قهار میشد
عبایش را که می پوشید حیدر
خودش یک کعبه ی سیّار میشد

انسان تنها ؛ خانه باشد یا سفر ؛ تنهاست !

به لطف بوسه بر عکس تو، روی صفحهٔ گوشی
همین امروز یا فردا، لبم از کار می افتد!

یکی اینجا دلش تنگ است ! آنجا را نمیدانم !

از صد آدم یک نفر انسان خوبی می شود !
آخرش دوران ما دوران خوبی می شود !

می شود خودکامه کم کم مهربان و دست کم
شهر ما هم صاحب زندان خوبی می شود !

گر در آمد اشک من از رفتنت دلخور نشو !
دست کم در شهرتان...

اهل پرهیزم ولی می خواره می آیم به چشم!
خانمان دارم ولی آواره می آیم به چشم!

نیّتم بد نیست ، اما در زمان گفتنش
از غلط اندازی ام پتیاره می آیم به چشم!

گرچه یک عمر است دارم گوشه گیری می کنم
باز در هر محفلی همواره می آیم...

انتهای شک اگر انکار باشد بهتر است
هر خطای فاحشی یک بار باشد بهتر است

مهر کس را بی گدار از قلب خود بیرون نکن
قبل هر اخراج اگر اخطار باشد بهتر است

هر که می خواهد به دست آرد دلی از سنگ را
در کنار صدق اگر مکار باشد...

من از روز تولد تا کنون از بس که دلتنگم

همیشه روز میلادم دل تقویم میگیرد!

همیشه شعرهایم چیزهایی از تو می دانند

که من با آنکه شاعرهستم آنها را نمیدانم....

من ماهی قرمز پس از عیدم که

جان دارم و استفاده ای نیست مرا

بدون مشورت با من، خودش تصمیم میگیرد!
نمیدانم که قلبم از کجا تعلیم میگیرد

من از روز تولد تا کنون از بس که دلتنگم
همیشه روز میلادم دل تقویم میگیرد!

چرا حس میکنم در جای دوری که نمیدانم!
یکی هر شب برایم مجلس ترحیم میگیرد!

مرا اینقدر در محدودیت نگذار!...

دوستت دارم که آمد بر زبان خوابم گرفت

متهم اغلب پس از اقرار خوابش می برد...

مثل خودکاری که روی پیشخوان بانک هاست

با غل و زنجیر پایم، جابجایم میکنند!

من که گفتم چشم،امّا خوش به حال هرکه از


لطفا از این بیشتر نه گفتنت رد می شود!

نه هراس از آتش دوزخ، نه اخراج از بهشت

آخرش هم آدمی را هیچ چیز آدم نکرد

‍ «عشق» روح است، پس از مرگ، نمیفرساید
عشق، سلطان جهان است -که میفرماید

عشق مانند کلیدی ست که در یک لحظه
میتواند در قلب همه را بگشاید!

او نگهبان جهان است، حواسش جمع است!
مثل چشمی ست که دارد همه را میپاید!

هرکه پرسید که : «عاشق شده ای...

گیسو بیفشان بید نامجنون من! در باد
بی گرده‌افشانی گلی پابند گلدان نیست

میرود اینجا سر هر بی گناهی پای دار
بار کج این روزها اغلب به منزل میرسد

مرد اگر بد هم ببازد خوب تاوان می دهد

مثل بیماری که بالاجبار خوابش می‌برد
مرد اگر عاشق شود دشوار خوابش می‌برد

می‌شمارد لحظه ها را؛ گاه اما جای او
ساعت دیواری از تکرار خوابش می‌برد

می روم تا از سر خود عکس برداری کنم

تکه هایی از صدایت در سرم جا مانده است