متن رضا حدادیان

تا می کنم هر بار چشمت را مرور، انگار
گل می کند روی لبانم، مطلبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

از دفتر آتشفشانِ حرفهای تو
جاریست در رگهای شعر من، تبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

تا کی عطش می نوشی از دستِ کویرِ آه
باید کُنی از چشمه ی باران، لبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

افتاد تا گیسوی تو در دستهای باد
دل ماند و اوضاعِ قمر در  عقربی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

هرچند در من ریشه کرده یأس ، امّا باز
لبریزم از اعجاز یارب یاربی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

در دامن صحرا شکفته،  کوکبی تازه
بیرون زده از خانه، مهتابِ شبی تازه
رضا حدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

باید که بسپاری به دستِ کولی باد
ای تک درخت سوخته! خاکسترت را.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

ذهنِ زمین، خالیست از اعجازِ پرواز
لبریز کُن از آسمان ، بال و پرت را!
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

بردار با دستِ نسیم آجر به آجر
دیوارهای اَبری دور وبرت را!
رضاحدادیان

حالا که هستی ساکن میخانه ی صبح
از خُمره ی خورشید، پُر کن ساغرت را!
رضاحدادیان

بااین زبانِ سرخ، ای دل! حتم دارم
برباد خواهی داد آخر سر ، سرت را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

بگذار چشمم ماهِ کامل را ببیند
پنهان مکن در پرده نیمِ دیگرت را!
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

تا کِی به آتش می کشانی دفترت را؟ 
گلبرگهای کوچه باغِ باورت را
رضاحدادیان

زنجیر می فهمد دلِ دیوانه اش را
عصیانِ جانِ با جهان بیگانه اش را

با اوّلین جرعه  دلِ من پَر زد ، انگار
پُر می کُند از آسمان پیمانه اش را

پیچ و خمی که ریخته در گیسوانش
غرقِ معّما کرده ذهنِ شانه اش را

با خشت خشتِ  قلعه ی...

از مستی عطر نگاهش، عابرِ باد
عمریست  گم کرده ست راهِ خانه اش را .
رضاحدادیان

با خشت خشتِ  قلعه ی پوسیده ی آه
آباد کرده کلبه ی ویرانه اش را
رضاحدادیان

پیچ و خمی که ریخته در گیسوانش
غرقِ معّما کرده ذهنِ شانه اش را
رضاحدادیان

با اوّلین جرعه  دلِ من پَر زد ، انگار
پُر می کُند از آسمان پیمانه اش را
رضاحدادیان

زنجیر می فهمد دلِ دیوانه اش را
عصیانِ جانِ با جهان بیگانه اش را
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است

حلقه حلقه می زند آه از لبِ پروانه پَر
شعله شعله شمع را انکار باقی مانده است

حتم...

ماه خوابیده ست،امّا اُبرِ چشم آلودِ من
پشت پلک پنجره، بیدار باقی مانده است.
رضاحدادیان

حلقه حلقه می زند آه از لبِ پروانه پَر
شعله شعله شمع را انکار باقی مانده است
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است
رضاحدادیان

هو هو کنان، زمین و زمان رقص می کنند
تا می رسد  صدایِ دَف اَز خانقاهِ باد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵