شعرخوب

قدم در راه بگذار ومپرس ازچند و چون،ای دل!
زمان از دست خواهد رفت، امّا و اگر کافیست

در دیاری پُر ز ظلمت

کوچه هامان بوی غربت

خانه هامان عطر نفرت

شعر هامان بوی هجرت می دهد.

در هوایی پر ز حیرت

بوسه هامان بوی شهوت

خنده هامان رنگ نخوت

چشم هامان طعم سرقت می دهد

دوباره قصّه ی پاییزو باغِ مرثیه رنگی
نمی زند به دلِ من نگاهِ پنجره، چنگی

شده ست خالی دریایِ پرتلاطمِ خورشید
به روی ساحلِ شب،مانده است نعشِ نهنگی

زده ست پل دلم از کودکی به مقصدپیری
جوانی ام شده پرپر،نمانده آبی و رنگی

شکسته قفل قفس را کبوترِ دلم، امّا...

وقتی تو باشی تکیه گاهم،مِثلِ فرهاد
از ریشه خواهم کند کوه بیستون را.
رضاحدادیان۱۴۰۳/۸/۸

بازنده ی بازی نخواهم ماند،روزی
رو می کنم دست جهان بدشگون را
رضاحدادیان
۱۴۰۳/۸/۸

تعویض تنگ ماهیان چیزیست مانند
نقل مکان از محبسی به محبسی دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۷/۷

یافت پایان شعر من هرچند، امّا تا اَبَد
با دلم پایان ندارد گفتگوی پنجره
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۷/۷

می شود پَسکوچه ی پاییز از آواز پُر
می زند پَر تا نسیمی از گلوی پنجره
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۷/۷

در نگاهم چشمه ی خورشید دارم، سالهاست
پر شده از آفتابِ من ،سبوی پنجره رضاحدادیان ۱۴۰۳/۷/۷

انگار نهاده ست کسی حلقه به حلقه
در مویِ شکن در شکنت دایره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

تقویِم دلم باز ورق خورده و باید
با دیدنِ تو زنده کُنم خاطره ها را
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۶/۱

باید که شکل بگیری
در بُعد دیگری  از درخت
در شعری که آفتابیست.
مریم گمار

ای کوه سر به زیر!
اکتفا مکن
به بهانه ی کوچک فواره
یا عصب های بلند رود!
مریم گمار۱۴۰۳/۴/۳۰

تا می کنم هر بار چشمت را مرور، انگار
گل می کند روی لبانم، مطلبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

تا کِی به آتش می کشانی دفترت را؟ 
گلبرگهای کوچه باغِ باورت را
رضاحدادیان

این بار
رها کن بادبادک را در باد!
تا نامم تکثیر شود در انگشتانِ درخت
و پیاده روهای شکسته
بر نقطه های رنگی باغ
مریم گمار

با اوّلین جرعه  دلِ من پَر زد ، انگار
پُر می کُند از آسمان پیمانه اش را
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است

بی گمان مانند برگشت صدا در کوهسار
شِکوه هایم را فقط تکرار باقی مانده است

حلقه حلقه می زند آه از لبِ پروانه پَر
شعله شعله شمع را انکار باقی مانده است

حتم...

ماه خوابیده ست،امّا اُبرِ چشم آلودِ من
پشت پلک پنجره، بیدار باقی مانده است.
رضاحدادیان

بی تو از ویرانی ام دیوار باقی مانده است
آجر آجر از دلم آوار باقی مانده است
رضاحدادیان

هو هو کنان، زمین و زمان رقص می کنند
تا می رسد  صدایِ دَف اَز خانقاهِ باد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

یک شیشه اشک ناب برایت می آورد
افتد اگر به میکده ی اَبر، راهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

در شعرِ من قلمرو او جا نمیشود
بی انتهاست سلطنتِ پادشاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

از بس که سر کشیده جنونِ همیشه را
دیگر نمانده است ، سری در کلاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵